Anasayfa
Kurumsal
Hakkımızda
Misyon
Vizyon
Ürünler
Bitki Besleme
Micro Elementler
Mineral ve Micro Element Katkılı Sıvı Gübreler
Organik ve Organomineral İçerikli Gübreler
Diğer
Bahçe Bitkileri
Tarla Bitkileri
Gübreleme Programları
Tarla Bitkileri
Bahçe Bitkileri
Lisanslar
TESCİLLER
SERTİFİKALAR
Sizin İçin
Sıkça Sorulan Sorular
Bunları biliyor muydunuz?
Fuarlar ve Diğer
İletişim
Ödeme Yap
Bunları Bilir Musunuz?
Ispanak, yüksek demir içeriğiyle bilinir, ancak demirin vücutta tam olarak emilmesi için C vitamini ile birlikte tüketilmesi gerekir.
Havuçlar başlangıçta mor renkteydi; turuncu havuçlar 17. yüzyılda Hollandalı çiftçiler tarafından geliştirildi.
Fasulye, tam pişirilmediğinde toksin içerir; özellikle kırmızı fasulye, iyi pişirilmediğinde mide rahatsızlıklarına yol açabilir.
Yulaf, yüksek lif içeriği sayesinde kolesterol seviyelerini düşürerek kalp sağlığını destekler.
Kırmızı biber, portakaldan daha fazla C vitamini içerir ve içerdiği kapsaisin sayesinde metabolizmayı hızlandırabilir.
Quinoa, And Dağları’nda yaşayan İnka İmparatorluğu tarafından “tüm tahılların anası” olarak adlandırılıyordu.
Mangostan, Güneydoğu Asya kökenli bir meyve olup, ateş düşürücü ve iltihap giderici özellikleri nedeniyle geleneksel tıpta kullanılır.
Kinoa, tam bir protein kaynağı olmasının yanı sıra gluten içermediği için çölyak hastaları için ideal bir besindir.
Amarant, Aztekler tarafından kutsal kabul edilen ve yüksek protein içeriğine sahip bir tahıldır.
Jackfruit, dünyanın en büyük ağaç meyvesidir ve ağırlığı 35 kilograma kadar çıkabilir.
Kahve, 17. yüzyılda Avrupa’ya ilk geldiğinde "şeytanın içeceği" olarak adlandırılmış ve yasaklanması önerilmiştir.
Kakao ağacının bilimsel adı Theobroma cacao’dur; bu ad "tanrıların yiyeceği" anlamına gelir.
Hindistan’da yetişen Basmati pirinci, dünyadaki en aromatik pirinçlerden biri olarak kabul edilir.
Soya fasulyesi, sadece bir besin kaynağı değil, aynı zamanda biyodizel üretiminde de kullanılır.
Avokado, teknik olarak bir meyve olmasına rağmen, yemeklerde genellikle sebze olarak kullanılır.
Zerdeçal, aktif bileşeni kurkumin sayesinde güçlü antioksidan ve anti-inflamatuar özelliklere sahiptir.
Nane, Roma İmparatorluğu döneminde soyluların sofralarında dekorasyon olarak kullanılırdı.
Sarımsak, antik Mısır'da piramitleri inşa eden işçilerin enerjisini artırmak için tüketiliyordu.
Ginseng, 2.000 yıldan daha uzun bir süredir Asya tıbbında enerji verici ve stres azaltıcı olarak kullanılmaktadır.
Aloe vera, antik Mısır’da "ölümsüzlük bitkisi" olarak adlandırılırdı.
Dikey tarım, toprak kullanmadan ve minimum su ile kapalı ortamlarda yapılan bitki yetiştiriciliği yöntemidir.
Drone teknolojisi, tarımda bitkilerin büyüme evrelerini izlemek ve verimliliği artırmak için kullanılır.
GDO’lar, mahsulleri zararlılara ve hastalıklara karşı dirençli hale getirmek için genetik mühendisliği ile geliştirilmiştir.
Akıllı sulama sistemleri, bitkilerin su ihtiyacını hassas bir şekilde belirleyerek su israfını en aza indirir.
Sensör teknolojisi, toprağın nem, sıcaklık ve besin seviyelerini sürekli izleyerek tarımsal verimliliği artırır.
Yonca, çiftlik hayvanları için mükemmel bir yem kaynağı olmasının yanı sıra toprağın azot seviyesini artıran bir bitkidir.
Ağaçlar, atmosferdeki karbondioksiti emerek iklim değişikliğiyle mücadeleye katkıda bulunur.
Arılar, yalnızca bal üretmekle kalmaz; aynı zamanda bitkilerin tozlaşmasında kritik rol oynarlar.
Çeltik tarlaları, pirinç üretimi için gereklidir ve su kuşları için önemli bir yaşam alanı sağlar.
Kompost, organik atıkların ayrışmasıyla oluşan doğal bir gübre olup toprağın verimliliğini artırır.
Antik Mısırlılar, Nil Nehri’nin taşkınlarını kullanarak tarlalarını sulamış ve yüksek verimli bir tarım sistemi yaratmıştır.
İnka uygarlığı, And Dağları’nın dik yamaçlarında teraslama yaparak tarım alanları oluşturmuştur.
Aztekler, Xochimilco Gölü üzerinde yüzen tarım adacıkları (chinampas) inşa ederek büyük verim elde etmiştir.
Çin tarımında 4.000 yıl önce kullanılan ekim nöbeti, toprağın besin dengesini korumaya yardımcı olmuştur.
Mezopotamya’da sulama kanalları, MÖ 3000 civarında tarımsal üretimi artırmak amacıyla inşa edilmiştir.
Pirinç, Asya kültürlerinde sadece bir besin kaynağı değil, aynı zamanda birçok dini törende kutsal bir simge olarak kullanılır.
Mısır, Maya ve Aztek uygarlıkları tarafından kutsal kabul edilen ve törenlerde kullanılan bir bitkidir.
Zeytin ağacı, barışın ve bolluğun simgesi olarak Antik Yunan’da kutsal kabul edilirdi.
Hindistancevizi, Pasifik Adaları’nda "hayatın ağacı" olarak bilinir; çünkü neredeyse tüm parçaları kullanılır.
Çayın, Çin’de 5.000 yıl önce imparator Shen Nong tarafından keşfedildiği rivayet edilir.
Buğday, insanlık tarihinin en eski tarımsal ürünlerinden biridir ve ilk olarak Bereketli Hilal’de evcilleştirilmiştir.
Modern mısır, Meksika’daki antik uygarlıklar tarafından evcilleştirilen yabani bir ot olan teosinte’den evrimleşmiştir.
Patates, ilk olarak Güney Amerika’daki And Dağları’nda evcilleştirilmiş ve Avrupa’ya getirilene kadar dünya genelinde bilinmiyordu.
Elmanın atası, Orta Asya’daki yabani elmalardır ve bu bölgeden tüm dünyaya yayılmıştır.
Muz, tohum içeren yaban türlerinden evrimleşmiş ve insan müdahalesi ile tohum içermeyen tatlı muzlara dönüşmüştür.
Arılar, tarımsal üretimde birçok mahsulün tozlaşmasında kritik rol oynar; arıların olmaması, birçok ürünün verimini ciddi şekilde azaltır.
Bazı bitkiler, köklerinde yaşayan azot bağlayıcı bakterilerle simbiyotik ilişki kurarak toprağın verimliliğini artırır.
İpek böcekleri, dut yaprakları ile beslenir ve bu böcekler antik çağlardan beri ipek üretiminde kullanılmaktadır.
Bazı meyve ağaçları, hayvanlar tarafından yenilen meyvelerin tohumlarını yayarak çoğalır.
Toprak solucanları, organik materyali ayrıştırarak toprağın verimliliğini artırır ve bitkilerin köklerinin daha derine ulaşmasına yardımcı olur.
Vanilya bitkisinin polenlenmesi, doğada yalnızca belirli arılar tarafından yapılabilir; bu nedenle çoğu vanilya çiçeği elle polenlenir.
Brokoli, antik Romalılar tarafından geliştirilmiş ve Akdeniz’de yetiştirilen bir sebzedir.
Kuşkonmaz, Mısır'da 2.500 yıl önce bir lüks gıda olarak tüketilirdi.
Amarant bitkisi, özellikle Aztekler tarafından hem gıda hem de dini törenlerde kullanılmıştır.
Çikolatanın ana maddesi olan kakao, Mayalar tarafından bir para birimi olarak kullanılırdı.
Salatalık, aslen Hindistan’dan gelir ve 3.000 yıldan uzun süredir yetiştirilmektedir.
Şeker kamışı, ilk kez Yeni Gine’de yetiştirilmiş ve ardından dünya geneline yayılmıştır.
Zencefil, antik Çin ve Hindistan'da ilaç olarak kullanılan bir bitkidir.
Domates, Avrupa’ya ilk getirildiğinde zehirli olduğu düşünülmüştür.
Patlıcan, başlangıçta beyaz veya mor yerine sarı renkteydi ve ilk kez Hindistan'da yetiştirildi.
Tatlı mısır, Amerika yerlileri tarafından geliştirilmiş ve Kolomb’un Amerika’ya gelişinden sonra Avrupa’ya tanıtılmıştır.
Ananas, Avrupa’ya getirilmeden önce yalnızca Orta ve Güney Amerika’da bilinirdi.
Çilek, aslında bir meyve değil, bir "toplu meyve" olarak adlandırılır, çünkü üzerindeki her bir çekirdek, ayrı bir meyvedir.
Avokado, Meksika'da 10.000 yıldan fazla bir süre önce evcilleştirilmiştir.
Kırmızı soğan, sadece lezzetiyle değil, aynı zamanda yüksek antioksidan içeriğiyle de bilinir.
Antep fıstığı, 9.000 yıl önce Orta Doğu’da yetiştirilmeye başlanmıştır.
Beyaz kuşkonmaz, güneş ışığı görmeden yetiştirilir; bu yüzden yeşil yerine beyazdır.
Bal kabağı, Amerika kıtasına özgüdür ve antik yerli Amerikalılar tarafından yetiştirilmiştir.
Nohut, hem Akdeniz hem de Orta Doğu mutfaklarında binlerce yıldır temel gıda maddesi olarak kullanılmaktadır.
Mercimek, dünyanın en eski baklagillerinden biridir; Neolitik dönemde bile yetiştirilmiştir.
Keten tohumu, MÖ 3000 yıllarında Babil’de tarım ürünü olarak yetiştiriliyordu.
Çam fıstığı, Pinus pinea ağacının kozalaklarından elde edilir ve Akdeniz mutfağında yaygın olarak kullanılır.
Arpa, insanlık tarihinin en eski tahıllarından biridir ve ilk olarak MÖ 10.000 civarında Orta Doğu’da yetiştirilmiştir.
Kinoa, yüksek besin değeri nedeniyle NASA tarafından astronotların uzayda kullanması için önerilmiştir.
Turp, Mısırlılar tarafından piramit işçilerine enerji vermesi için yetiştirilirdi.
Hindistan cevizi, uzun deniz yolculuklarında su kaynağı olarak kullanılmıştır.
Yaban mersini, antioksidan açısından zengin olup hafızayı güçlendirmeye yardımcı olabilir.
Ayçiçeği, Amerika yerlileri tarafından hem yağ üretimi hem de dini törenler için yetiştirilmiştir.
Üzüm, asma bitkisi üzerinde yetişir ve dünya çapında en yaygın meyve olarak kabul edilir.
Karpuz, Afrika kökenlidir ve başlangıçta sadece çekirdekleri için yetiştirilirdi.
Kavun, Pers İmparatorluğu döneminde ilk kez kültüre alınmıştır.
Havuç, antik zamanlarda sadece ilaç olarak kullanılırdı; yemek olarak tüketilmesi daha sonraki dönemlerde yaygınlaştı.
Hardal bitkisi, antik Roma ve Yunan mutfağında hem baharat hem de ilaç olarak kullanılmıştır.
Enginar, antik Yunanlılar tarafından "tanrıların yiyeceği" olarak adlandırılmıştır.
Ahududu, eski Yunanlılar tarafından kan temizleyici olarak kullanılmıştır.
Lavanta, eski Mısırlılar tarafından mumyalama işlemlerinde kullanılırdı.
Safran, dünyanın en pahalı baharatıdır ve bir kilogramı için 150.000’den fazla çiçek gerekir.
Bal, antik Mısır’da ölüleri mumyalamak için kullanılıyordu.
Sarımsak, II. Dünya Savaşı sırasında enfeksiyonları önlemek için antibiyotik yerine kullanıldı.
Limon, denizciler arasında iskorbüt hastalığını önlemek için kullanılan bir tedavi yöntemi olarak biliniyordu.
Kekik, antik Yunan askerleri tarafından cesaret ve güç kazanmak amacıyla banyo suyuna eklenirdi.
Maydanoz, antik Yunanlılar tarafından mezar taşlarında cesareti simgelemek için kullanılırdı.
Karpuz, antik Mısır’da ölenlerin mezarlarına, öbür dünyada su ihtiyaçlarını karşılamak için yerleştirilirdi.
Üzüm pekmezi, antik zamanlarda bir şeker alternatifi olarak yaygın şekilde kullanılıyordu.
Rezene, Roma İmparatorluğu döneminde göz rahatsızlıklarının tedavisinde kullanılırdı.
Pırasa, eski Mısır'da firavunlar tarafından çok sevilen bir sebzeydi.
Kuşburnu, Orta Çağ’da Avrupa’da veba salgınlarına karşı koruyucu olarak kullanılmıştır.
Tarçın, Orta Çağ’da Avrupa’da krallara hediye olarak sunulurdu.
Adaçayı, antik Roma’da uzun yaşamı simgelerdi ve tıbbi amaçlarla kullanılırdı.
Badem, antik Persler tarafından sevgi sembolü olarak düğünlerde dağıtılırdı.
Laboratuvar ortamında üretilen et (cultured meat), 2020 yılında Singapur’da ilk kez ticari olarak satılmaya başlandı.
Hidrojenle çalışan traktörler, sürdürülebilir tarım için geliştirilmiş ve bazı Avrupa ülkelerinde test edilmeye başlanmıştır.
Dikey tarım, şehirlerde artan gıda talebini karşılamak için kapalı ortamlarda yapılan tarımda devrim yaratmıştır; bu teknoloji ile Tokyo’da yılda 10.000’den fazla marul yetiştirilebiliyor.
Crispr-Cas9 gen düzenleme teknolojisi, mahsullerin hastalıklara karşı dirençli hale getirilmesi için kullanılmaktadır.
Mikroplastikler, dünyanın dört bir yanındaki tarım topraklarında birikmekte ve mahsullerin sağlığını tehdit etmektedir.
Kenevir, sürdürülebilir biyoplastik üretiminde kullanılmak üzere tekrar popüler hale gelmiştir.
Güneş enerjisi ile çalışan sulama sistemleri, Afrika’da tarımsal verimliliği artırmak için yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır.
Bitki bazlı süt ürünleri (örneğin badem sütü), son on yılda süt tüketiminde %60 artışla büyük bir pazar payı kazanmıştır.
Drone tarımı, büyük tarım arazilerinde bitki sağlığını izlemek ve gübreleme yapmak için yaygın olarak kullanılmaktadır.
Robotik tarım işçileri, özellikle ABD ve Japonya gibi ülkelerde, iş gücü eksikliğini telafi etmek için meyve toplama gibi işler yapmaktadır.
Su yosunu üretimi, gıda takviyeleri ve biyoyakıt üretiminde kullanımı hızla artan bir tarım alanı olmuştur.
Aerojeller, tarım ürünlerini uzun süre taze tutmak için yeni bir gıda paketleme yöntemi olarak geliştirilmektedir.
Çok katlı tarım (multi-layer farming), özellikle Kuzey Avrupa ülkelerinde, sınırlı alanlarda maksimum verimlilik elde etmek için kullanılıyor.
Karbondioksit yakalama teknolojileri, sera gazlarını azaltmak ve mahsul verimliliğini artırmak için tarımda kullanılmaya başlanmıştır.
Yeniden yeşillendirme (reforestation) projeleri, tarımsal alanların eski haline getirilmesi için dünya çapında yaygınlaşmaktadır.
Karides kabuklarından elde edilen biyoplastikler, tek kullanımlık plastikler yerine geçebilecek sürdürülebilir bir çözüm olarak geliştirilmektedir.
Dijital tarım platformları, çiftçilerin verimliliklerini artırmak için hava durumu, fiyat tahminleri ve piyasa bilgilerini gerçek zamanlı olarak almasına olanak tanır.
Tuzlu su tarımı, tuzlu su toleranslı bitkiler geliştirilerek deniz kenarındaki bölgelerde kullanılmaya başlanmıştır.
İklim değişikliğine dayanıklı mahsuller, genetik modifikasyon ve seçilim yoluyla geliştirilmekte ve kuraklık gibi aşırı hava koşullarına dayanıklı hale getirilmektedir.
Çöl tarımı, su tasarrufu sağlayan tekniklerle Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri gibi ülkelerde yaygın olarak kullanılmaktadır.
Sentetik biyoloji, tarımda hastalıklara karşı dirençli yeni bitki türleri geliştirmek için kullanılmaktadır.
Topraksız tarım (hydroponics), bitkilerin toprak yerine mineral besin solüsyonları içinde yetiştirilmesiyle yapılan bir tarım türü olarak dünya genelinde yaygınlaşıyor.
Blockchain teknolojisi, tarımsal ürünlerin tedarik zincirinde izlenebilirliğini sağlamak için kullanılıyor.
Yapay zeka destekli hasat makineleri, mahsullerin doğru zamanda hasat edilmesini sağlayarak verimliliği artırıyor.
Otonom traktörler, insansız olarak tarlaları sürme ve ekim yapma yeteneğine sahip traktörler olarak geliştirilmektedir.
Havadan tohum ekme (air seeding), drone'lar ve uçaklar kullanılarak geniş alanlarda ormanlaştırma ve yeniden yeşillendirme çalışmaları için kullanılmaktadır.
Akıllı seralar, iklim koşullarını otomatik olarak ayarlayan ve enerji verimliliğini maksimize eden seralardır.
Mantar bazlı malzemeler, paketleme ve inşaat sektörlerinde plastik yerine kullanılan sürdürülebilir bir malzeme olarak gelişiyor.
Aquaponics, balık yetiştiriciliği ile bitki yetiştiriciliğini entegre eden bir tarım sistemi olarak şehirlerde popüler hale gelmiştir.
İklim tahmini teknolojileri, tarımsal üretimde riskleri azaltmak ve verimliliği artırmak için çiftçiler tarafından kullanılmaktadır.
Bitki bazlı et ürünleri, son yıllarda büyük bir pazar payı kazanarak gıda endüstrisinde önemli bir alternatif haline gelmiştir.
Yenilenebilir enerji kaynaklı tarım, güneş ve rüzgar enerjisinin tarımsal üretim süreçlerine entegrasyonunu sağlar.
Elektrikli tarım makineleri, fosil yakıt kullanımını azaltmak ve karbon ayak izini düşürmek için geliştirilmektedir.
Mikro-ormancılık, hızlı büyüyen ağaçlar kullanılarak küçük alanlarda orman ekosistemleri oluşturma yöntemidir.
Tarımda dronlar, bitki sağlığını izlemek, mahsul sayımı yapmak ve hasat tahminleri oluşturmak için kullanılıyor.
Yeniden doğal çevre oluşturma projeleri, tarım arazilerini eski doğal durumlarına geri kazandırmak için dünya çapında uygulanmaktadır.
İklim değişikliğine dayanıklı kahve bitkileri, küresel ısınmanın etkilerine karşı dirençli olarak geliştirilmektedir.
Düşük su tüketen tarım teknikleri, su kaynaklarının kısıtlı olduğu bölgelerde mahsul üretimini sürdürülebilir kılmak için kullanılıyor.
Bitki bazlı yumurtalar, geleneksel yumurtalara bitki bazlı bir alternatif olarak geliştirilmiştir.
Biyolojik böcek kontrolü, zararlı böceklerle mücadelede kimyasal yerine doğal düşmanların kullanılması yöntemidir.
Deniz bitkisi tarımı, yosunlar gibi deniz bitkileri yetiştiriciliği, gıda ve biyoyakıt üretiminde sürdürülebilir bir çözüm olarak artıyor.
Küresel gıda güvenliği, tarımsal üretimin verimliliğini artırmak ve gıda israfını azaltmak için dünya çapında öncelikli bir konu haline gelmiştir.
Küçük ölçekli çiftlik dronları, küçük çiftçiler için uygun maliyetli ve verimli tarım araçları olarak gelişiyor.
Karbon yakalama ve depolama, tarımsal süreçlerde ortaya çıkan karbon emisyonlarını azaltmak için uygulanmaktadır.
Sürdürülebilir balık çiftlikleri, okyanuslardaki aşırı avlanmayı azaltmak için geliştirilmektedir.
Yenilenebilir enerji ile çalışan su arıtma sistemleri, tarım için temiz su sağlayarak mahsul verimliliğini artırmaktadır.
Kent tarımı, şehir içi bahçelerde ve balkonlarda bitki yetiştirme yöntemleriyle gıda üretimini şehir ortamına taşır.
Yeraltı seraları, ekstrem iklim koşullarında bitki yetiştirmek için tasarlanmış seralardır.
Nanoteknoloji ile geliştirilen gübreler, bitkilerin besinleri daha etkili bir şekilde emmesine olanak tanır.
Daha az işlenmiş gıda tüketimi trendi, doğal ve minimal işlenmiş gıdaların tercih edilmesiyle gıda endüstrisinde önemli bir yer edinmiştir.
